2007 Peloponessos en Zakynthos.
Onze reis ging via Duitsland, Zwitserland en Italië naar Griekenland, met de oversteek van Ancona naar Patras.
Onze reis duurde van 9 augustus 2007 tot en met 9 september 2007.
We hadden het plan om de Peloponessos rond te rijden en de laatste 3 of 4 dagen op Zakynthos te verblijven, echter door de hevige branden op de Peloponessos hebben we onze plannen enigszins moeten wijzigen, zodat we meer dan een week op Zakynthos zijn geweest.
Reisverslag.
Donderdag 9 augustus 2007
Begin van de vakantie. We vertrokken om 08.00 uur vanuit een regenachtig Veenendaal. De gehele reis door Duitsland hebben we in de regen afgelegd. Toen we om 16.30 uur in de buurt van onze eerste overnachtingplaats, de camperplaats in Bad Krozingen in Zuid-Duitsland, aankwamen, werd het gelukkig droog.
De camperplaats was gelegen op een afgescheiden gedeelte van de kampeerplaats van het kuuroord. Het was erg druk op de parkeerplaats en ook op het campergedeelte, maar gelukkig ging er net een camper weg, en konden we zijn plekje innemen. Er was plaats voor zo’n 35 campers. De kosten waren € 10,50 inclusief 16A stroom. S’avonds nog even een wandelingetje gemaakt en bij de camper gegeten, samen een potje gekaart en toen vroeg naar bed gegaan.
Aantal kilometers gereden: 618 km.
Vrijdag 10 augustus 2007
Het was behoorlijk bewolkt, toen we om ongeveer 08.15 uur vertrokken uit Bad Krozingen. Via de B3 en de A98 wilden we eigenlijk Bazel omzeilen, echter de oprit naar de A98 was wegens wegwerkzaamheden afgesloten, zodat we naar de A5 werden omgeleid, die dwars door Bazel heen ging. Bazel was nog steeds een grote bouwput. Met enig oponthoud reden we door Bazel heen, en via de A2 richting Luzern. De A2 gaat door middel van tunnels bijna helemaal onder de stad Luzern door en dat verliep redelijk vlotjes. Toen op weg naar de Gotthard-tunnel, waar het meestal heel erg druk is en vaak een behoorlijke file staat, vooral in de weekends in het hoogseizoen.
Daarom wilden we in ieder geval vóór zaterdag door de Gotthard-tunnel rijden, en hadden voor vandaag ons einddoel gericht op Noord-Italië.
Echter aangezien we vroeg waren vertrokken en de Gotthard-tunnel filevrij was, zouden we al om ongeveer 11.30 uur in Gavirate aankomen en dat vonden we veel te vroeg.
Dus werd er een nieuwe bestemming gezocht. Volgens onze “miepie” (navigatie systeem Mio) was de camperplaats in Cesenatico, aan de Adriatische kust net boven Rimini, best haalbaar. Alles verliep zeer voorspoedig en toen we voorbij de rondweg om Milaan waren, altijd druk en hectisch, besloot Gerda dat ze ook wel wilde gaan rijden, zodat ik even kon uitblazen. Zo gezegd zo gedaan.
Soms vraag je je af hoe de Italianen hun rijbewijs hebben gehaald, want regelmatig van rijbaan verwisselen zonder richting aan te geven, vlak voor je neus weer invoegen. Dat is daar heel normaal blijkt wel. Uiteindelijk kwamen we zonder kleerscheuren via de A1 en de A14 om 18.00 uur bij de Camperplaats in Cesenatico aan.
Een camperplaats naast de camping voor ca 20 campers voor € 7,00 incl. stroom. Nadat we geïnstalleerd gingen we een ommetje maken. In een pizzeria hebben we een grote en lekkere pizza te gegeten. En daarna bij de camper koffie gedronken, wat gelezen en gepuzzeld met een lekker wijntje. Toen het begon te regenen gingen we naar binnen en gingen vroeg gaan slapen.
Aantal gereden kilometers: 699 km.
Zaterdag 11 augustus 2007.
Toen we wakker werden regende het nog steeds, maar toch besloten om nog een dagje te blijven en hopelijk in de loop van de dag aan zee door te brengen. Gelukkig klaarde het weer in de loop van de ochtend op. De zon brak door en we hadden heerlijk de rest van de middag aan het strand doorgebracht.
s’ Avonds bij de camper gegeten, rijst met geroerbakte groenten en kipfilet en daarna koffie. Op de camping naast ons was net Karaoke begonnen, wat we woordelijk konden horen. In de Ierse pub aan de andere kant naast ons zou live-muziek komen. We hadden besloten om daar nog het een en ander te gaan drinken. Het bleek een Engelse hardrockband te zijn. Echter het “gekrijs” en “geschreeuw” van de bandleden en hun instrumenten was echt oerend hard, zodat we maar bij de camper een blikje baco (bacardi-cola) hadden genomen en om 24.00 uur toch maar proberen te gaan slapen. Wonder boven wonder stopten even later de Karaoke en de rockband allebei met herrie maken.
Zondag 12 augustus 2007.
Toen we wakker werden stond de zon al hoog aan de hemels blauwe lucht, geen wolkje te zien, en om 08.00 uur al snikheet. Na ontbeten en opgeruimd te hebben, vers water te hebben ingenomen en de vuilwatertank en het chemisch toilet te hebben geleegd op de naastgelegen camping, vertrokken we om ca 11.00 uur naar Fano.
We hadden de binnenwegen gekozen en reden door diverse leuke dorpjes en stadjes, zoals Rimini en Pessaro. In Pessaro reden we bijna op het strand, zo dicht liep de weg erlangs, en kilometers lang werd de weg aan weerszijde als parkeerplaats gebruikt. Het was heel erg druk. (zaterdag en vakantie).
Volgens de Campergids van Facile-en-Route zou de camperplaats goed aangegeven zijn, maar we hebben daar niets van kunnen ontdekken. Gelukkig hadden we onze “miepie” en die bracht ons er prima naar toe. Een hele grote Camperplaats in Fano, voor ca 100 plaatsen, net bij het strand en voor € 10,50 stonden we daar, inclusief stroom. Gelukkig hadden we nog een plekje, want hij was nagenoeg vol.
s’ Middags lekker met de stoeltjes en handdoeken naar het strand. s’ Avonds bij de camper gegeten en een wandeling gemaakt naar Fano toe, langs het strand (boulevard) erg druk en gezellig. Onderweg een lekker ijsje gegeten en daarna terug in de camper nog een afzakkertje genomen.
Morgen gaan we naar Ancona voor de overtocht naar Griekenland.
Aantal gereden kilometers: 82 km
Maandag 13 augustus 2007.
Toen we opstonden stond de zon weer aan een wolkeloze hemel te schijnen. Snel een ontbijtje en nog even naar het strand. De veerboot zou om 17.00 uur vanuit Ancona vertrekken, dus gingen we om ca 12.00 uur van de camperplaats weg.
We namen nu wel de tolweg, zodat we om iets over 13.00 uur bij de veerhaven in Ancona aankwamen. Na wat aanwijzingen konden we aansluiten in de rij wachtende voertuigen.
Daarna konden we ons melden aan de balie van Minoan Line. In de rij wachtenden voertuigen stond ook een oude gele camper met op zijn dak een Renaultje 4, heel apart.
Om half 2 kwam de veerboot er aan en het was een hele drukte van auto’s, campers, vrachtwagens die er afkwamen rijden. Om even over 3 uur konden wij erop, dat verliep allemaal prima, de stroom werd aangesloten en klaar is kees. Onderwijl was de boot om exact 17.00 uur (Nederlandse tijd) vertrokken. Nog even aan dek gezeten bij het zwembad in de zon en daarna in het selfservice-restaurant een hapje gegeten. (schnitzel, salade en wijn), daarna koffie gedronken in de camper. Om 23.00 uur nog even een ouzo met ijs gedronken in de lounge van het schip en om 24.00 uur gaan slapen. Het duurde even voor dat we in slaap vielen, door de warmte en het zacht ééntonig geluid van de motoren van de veerboot.
Gereden kilometers: 57 km
Dinsdag 14 augustus 2007.
We werden wakker om 8.30 uur omdat er werd omgeroepen dat de mensen die om 9.00 uur van boord zouden gaan in Igoumenitsa, zich naar hun voertuigen moesten begeven. Er gingen redelijk wat voertuigen van boord en om 9.30 uur vertrok de boot voor het laatste stuk naar Patras.
Na ontbeten te hebben in de camper gingen we lekker naar het zwembad-dek op 8 hoog, waar we heerlijk in de zon hebben gezeten en een frappé (koude koffie met suiker en ijsklontjes) hebben genomen.
Om 15.00 uur meerden we aan in Patras en na wat driftige aanwijzingen van het personeel reden we om 15.30 uur rustig de boot af. Bij de haven was het redelijk druk en we hadden moeite om de weg naar Diakofto te vinden, aangezien onze “miepie” om duistere redenen niet meer functioneerde. De plaatsen konden wel worden ingegeven, maar hij kon niets vinden. Dus moest Gerda voor “miepie” spelen. We wilden naar Diakofto, omdat daar een leuk tandradtreintje zou rijden, omhoog de bergen in naar Kalavrita, met schilderachtig uitzicht op het landschap en langs de berg Vouraïkos en door heel wat tunneltjes en smalle bruggetjes.
Toen we om 17.00 uur in Diakofto aankwamen vonden we een plekje aan het haventje en het strand.
Nadat we aan de ober van het nabij gelegen restaurantje, waar we een Griekse salade met tzatziki met een biertje en een wijntje hadden gegeten, hadden gevraagd of we daar mochten overnachten vertelde hij dat het niet illegaal was!!
Na de “late” lunch liepen we naar het stationnetje om de kaartjes voor de volgende dag te halen, toen bleek dat het tandradtreintje nog steeds gesloten was wegens onderhoudswerkzaamheden. Bij navraag bleek niemand te weten, wanneer het treintje weer zou gaan rijden. Toch maar besloten om een nachtje te blijven staan en morgen naar Corynthe te gaan.
Inmiddels was er een Italiaanse en een Duitse camper naast ons komen staan. We kwamen aan de praat met de Duitser en die wist te vertellen dat er even verderop een veel mooier plekje was om te overnachten. Aan de strandweg bij Paralia Platanos.
Hij stond daar al 10 jaar op doorreis naar andere eilanden. Toen besloten om daar ook heen te gaan. Echter het begon al donker te worden en dus konden we het niet vinden. We gingen dus maar weer terug naar Diakofto. Daar was ons plekje echter alweer bezet. Het was erg druk in het haventje, restaurantjes e.d. De Duitser stond er ook nog, zij zaten te eten in één van de restaurantjes aan de haven. Met hem overlegd dat we straks achter hem aan zouden rijden. Even later waren zij klaar met eten en kwamen eraan. Hij wist de weg, maar in het drukke plaatsje bij het haventje stuurde hij ons tegen het verkeer in een éénrichtingsverkeer weg in. Hevige toeterende en gebarende Grieken voor ons. Dus weer moeizaam in het donker achteruit. Gerda was inmiddels uitgestapt en gaf de nodige aanwijzingen in het donker. Die Grieken zullen wel gedacht hebben “die domme Hollanders”!!
Uiteindelijk konden we keren en kon de rit naar de nieuwe plek beginnen. Het was inderdaad een strandweg, met parkeerplaatsen ernaast en een douche aan het strand.
Heel mooi, maar wel met een bordje “No Camping”!! De Duitser verontschuldigde zich voor de éénrichtingsverkeersweg (was vorig jaar nog niet) en verklaarde verder, dat als je maar geen stoeltjes en tafel buiten zet en de luifel niet uitdoet, mag je hier overnachten. Zo gezegd zo gedaan.
De Duitsers gingen nog even zwemmen, maar wij gingen naar bed.
Gereden kilometers: 95 km
Woensdag 15 augustus 2007.
De volgende ochtend werden we gewekt door de zon. Na een frisse ochtendduik in de zee, een stranddouche, een broodje en een kop koffie vertrokken we om ca 9.30 uur richting Korinthos (Corynthe). De reis verliep redelijk voorspoedig. We namen de kustroute door de vele leuke en gezellige dorpjes. In ieder dorpje was er bij de kerk een drukte van belang, het kerkplein was versierd met slingers en lampions, volop feest dus. Het bleek dat de Grieken vandaag Maria Hemelvaart vierden en dan loopt het hele dorp uit. Rond 12.00 uur kwamen we aan bij onze volgende bestemming, de camping Blue Dolphin, vlak voor Korinthos.
Hier kregen we korting, aangezien het een “Sunshine camping” was en omdat we met de Minoan line waren overgevaren. Nadat we geïnstalleerd waren, een wasje gedaan, de camper opgeruimd en geluncht hadden, gingen we de rest van de middag lekker naar het strand.
De camping grenst aan de achterzijde direct aan het strand. Heerlijk gezwommen en in de zon geluierd. Het was echt heel heet!!! Om ca half 5 hadden we een ouzo met ijsblokjes en meze (kleine lekkere hapjes) op het terras van het restaurant van de camping genuttigd.
S’avonds in het restaurant op de camping gegeten, Cheese Saganaki, Tzatziki, Pork Souflaki, Lambchops en een halve liter rode wijn voor maar € 22, 00. Daarna gingen we redelijk vroeg (23.00 uur) naar bed, aangezien we de volgende ochtend de bus van 09.00 uur moesten hebben om de opgravingen te gaan bezoeken.
Gereden kilometers: 71 km.
Donderdag 16 augustus 2007.
De volgende ochtend stonden we om 09.00 uur bij de bushalte bij de camping op de bus te wachten. De temperatuur was alweer heel hoog. De bus bracht ons naar het busstation in Korinthos, waar we moesten overstappen op een andere bus, die ons naar de opgravingen, bij Arhéa Korinthos, zou brengen. Om half 11 waren we bij de opgravingen, snikheet. We hebben een uurtje rondgekeken in het museum en bij de opgravingen zelf en wat foto’s gemaakt.
En om half 12 weer met de bus terug. Het bleek dat als we onderweg uitstapten we op ongeveer 1½ km van de camping waren. Dus hoefden we niet meer helemaal terug naar het busstation in Korinthos om over te stappen naar de bus langs de camping. Zo gezegd zo gedaan. Na een broodje en wat rusten, hebben we heerlijk de rest van de middag doorgebracht aan het strand.
s’ Avonds gegeten bij de camper (kip-kerry met rijst). Daarna nog een afzakkertje (baco) genomen en vroeg naar bed gegaan.
Vrijdag 17 augustus 12007.
Redelijk vroeg wakker, ontbeten en opgeruimd. Om 9.15 uur reden we weg en moesten dwars door de vreselijk drukke stad Korinthos rijden om naar het kanaal van Korinthos te gaan.
Het is een imposant gezicht en we hadden geluk, want in de verte kwam een groot cruiseschip aanvaren en we wilden wel eens zien hoe dat door het smalle kanaal zou gaan (breedte 24 m – lengte 6 km).
We stonden op de brug, 80 m boven het water. Het schip werd getrokken door een sleepboot en kon er echt net door. Een zeer spectaculair gezicht.
Voor de meer jongere waaghalzen kon er ook boven het kanaal “ge-bungy-jumped” worden.
Nadat het schip onder ons was doorgevaren, vertrokken we richting Epidavros om de archeologische vindplaats te bezoeken met het oude theater. Rond half 2 kwamen we er aan. We waren niet de enige en het was weer snikheet. We hadden de camper in de schaduw van een dikke boom geparkeerd en we gingen het theater bezoeken.
Ze hadden er een modern podium in geplaatst met overal luidsprekers, aangezien er dit weekend een festival werd gehouden. Dit kwam de oudheidkunde niet ten goede. We hebben ook nog even langs de opgravingen gelopen en het oude stadion (hardloopbaan) bezocht.
Na ruim een uurtje zijn we weer vertrokken, het was veel te heet om langer te blijven in deze snikhete zon. We gingen richting Napflio. Via diverse leuke dorpjes, zoals Ligourio, kwamen we rond 14.00 uur aan in Napflio. Het was er erg druk en heet en op een brede straat zagen we 2 campers geparkeerd staan, dus wij er ook maar naast geparkeerd. Deze weg liep langs de heuvel waar het oude fort op ligt. We hadden geen zin om met deze hitte de stad in te lopen, dus vielen we neer op het eerste terrasje wat we zagen.
Het bleek het voormalige stationnetje te zijn van Napflio. Er stond nog een oude locomotief met een rijtuig voor het oude stationsgebouwtje, wat nu omgedoopt was tot restaurantje.
Nadat we een lekkere frappé hadden genuttigd gingen we op weg naar Plaka, waar volgens de berichten een goede camperplaats zou zijn, bijna op het strand en voor € 5,00 met douche en toilet. We kwamen langs de haven van Napflio en daar was inderdaad een grote camperplaats, zoals vermeld stond in de “campergids”. Na een spannende rit langs de kust, veel klimmen en dalen en veel bochtenwerk en door leuke plaatsjes kwamen we bij een leuk strandje. Daar hebben we even gestopt en een frisse duik genomen.
Met onze nieuwe “miepie”, Gerda dus, ging het prima hoor. Uiteindelijk kwamen we in Plaka aan. Na enig zoeken zagen we de bordjes waarop de camperplaats werd aangegeven en er stonden al zo’n 8 campers, meest Italianen en Fransen.
Een mooi geasfalteerd terrein voor wel zo’n 50 campers. Na ons geïnstalleerd te hebben (koelkast op “gas”, luifel uit, stoeltjes en tafel buiten) gingen we lekker naar het strand, ca 50 meter lopen. Het was er gezellig druk. De camperplaats ligt links naast het leuke haventje van Plaka. We besloten om die avond in één van de tavernes aan de haven te gaan eten, namelijk bij Taverne “Dolphins”. Redelijk lekker gegeten, alleen de ober had niet veel tijd voor ons, luisterde nauwelijks naar onze bestelling, bleef maar omkijken of er misschien nog meer toekomstige klanten langsliepen. Hij rende echt als een bezetene van hot naar her, maar het eten was gelukkig goed.
Gereden kilometers: 287 km
Zaterdag 18 augustus 2007.
We hadden al besloten om lekker een dagje te blijven staan hier in Plaka, dus lekker naar het strand geweest, gezwommen en geluierd en s’avonds bij de camper gegeten. Daar hebben we nog genoten van wat vuurwerk van een naastgelegen restaurant, waar waarschijnlijk een feestje of zo aan de gang was, toen maar gaan slapen.
Zondag 19 augustus 2007.
Nadat we wakker werden, ging ik nog even snel een verfrissende duik nemen in de zee, daarna een stranddouche, heerlijk fris. Na gebruik gemaakt te hebben van de campervoorzieningen (chemisch toilet en vuilwatertank geleegd en schoonwatertank gevuld) vertrokken we om 9.30 uur voor onze rit naar Mistras, bij Sparta. Al snel gingen we een verkeerde weg in, bleek later. Via allerlei haarspeldbochten en klimmen kwamen we in Peleta terecht, en dat zou volgens de kaart niet moeten. Dus verkeerd gereden. Nadat we de weg hadden gevraagd aan een oude Griek, wees hij ons de weg terug. Toen we op de juiste waren aangekomen, kwamen we ineens in een kudde geiten terecht.
Dan maar even stoppen. We moesten wel, een paar foto’s gemaakt en gewacht tot de kudde voorbij was. Het waren er minstens 100 stuks. Nadat ze allemaal waren gepasseerd, gingen wij ook weer verder.
Uiteindelijk kwamen we weer op de juiste route bij Leonidio. Tussen Leonidio en Kosmas is een klooster, (het Theotokou klooster) tegen de rotsen aangebouwd.
Een zeer indrukwekkend gezicht. Toen we aan de andere kant van de berg kwamen bleek er iets aan de hand te zijn bij het klooster, één of andere herdenking. Veel auto’s langs de kant van de smalle bergwegen diverse stalletjes en kraampjes. We zijn maar niet gestopt, was geen parkeerplaats meer.
Even later reden we Kosmas binnen. Erg druk en gezellig op het pleintje voor de kerk met diverse kraampjes, stalletjes en terrasjes. We konden er nauwelijks door en jammer genoeg weer geen parkeergelegenheid voor onze camper. Dus maar weer verder. Daarna een binnenweg genomen richting Sparta.
Bij Goritsa, een niet toeristisch dorp, bij een cafeetje, met terras aan de straat, een frappé met water gedronken, zeer goedkoop voor € 1,00 per persoon. Op zondag alleen maar mannen bij het café. Typisch Grieks denk ik.
Daarna weer verder gereden naar Sparta, een redelijk grote plaats, en doorgereden naar Mistras. Naar camping Castle View, vlak voor Mistras. De camping was redelijk rustig en had een mooi zwembad.
Daar snel de was gedaan en geluncht. De lunch bestond uit een ouzo met ijs, tzatziki met brood en een schaaltje heerlijke olijven en daarna nog maar weer een ouzo. (€ 11,40). Het is nu 19.00 uur, terwijl ik mijn verhaal schrijf en we zitten aan een lekker Grieks biertje. Gerda zit te lezen wat we morgenochtend in 
Mistras allemaal kunnen bekijken. Het kasteel of eigenlijk de ruïne is s’avonds goed verlicht en goed zichtbaar boven op de berg en vanaf de camping heel goed te zien.
Gereden kilometers: 129 km
Maandag 20 augustus 2007.
Na een snel ontbijtje vertrokken we om 8.30 uur richting Mistras. De bezienswaardigheden bij Mistra bestaan eigenlijk uit 2 gedeelten, de “bovenstad” en de “benedenstad”. We reden eerst naar de “bovenstad” en parkeerden onze camper bij de ingang. We liepen daar een poosje rond tussen de ruïnes van de diverse kapellen en huizen. De berg is eigenlijk één grote hoeveelheid ruïnes.
Na een poosje rondgelopen te hebben, reden we naar de “benedenstad” om die te bezichtigen. We hadden ook kunnen lopen van beneden naar boven of omgekeerd, en als we dan iedere ruïne zouden hebben bekeken, dan waren we 4 uur onderweg geweest en gezien de temperatuur, heel hoog, en de conditie van ons beiden, hadden we besloten om dit niet te doen.
Eigenlijk kwam de “benedenstad” op hetzelfde neer als de “bovenstad” en na nog een half uurtje te hebben rondgelopen en gekeken, vonden we het welletjes en vertrokken richting Gythion.
Net buiten Sparta stopten we bij een supermarkt om onze voorraad wat aan te vullen en na een rustige rit kwamen we aan bij Gythion. Best een druk stadje. We zochten de haven, want daar konden we de camper parkeren. Op gevoel reed ik daar direct naar toe en er lagen diverse boten en aan kraampjes hingen veel inktvissen te drogen.
We hadden een leuk terrasje opgezocht aan de haven voor een koude koffie (frappé) en we waren even naar de bakker gelopen voor een lekker broodje voor tussen de middag. Daarna gingen we op zoek naar ons doel voor vandaag, camping Mani Beach, even voor Mavróvouni. Ook een Sunshine camping. Op de camping konden we zelf een plekje zoeken en na de lunch gingen we lekker naar het strand. We stonden onder en tussen de olijfbomen.
De camping lag aan de achterzijde direct aan het strand. We zoeken altijd, indien mogelijk een camping aan het strand. Er stond redelijk wat wind en er waren redelijk veel surfers op het water. Dat ging soms best wel hard soms. Om ca 17.00 uur werd de wind nog harder en aangezien het een zandstrand was, werden we bijna gezandstraald. Dus besloten we om maar terug te gaan naar de camper en onze dagelijkse middagborrel (ouzo met ijs en chips) te gaan nuttigen. We gingen bij de camper eten en daarna koffie, baco en kaarten. En tenslotte gingen we op een redelijke tijd naar bed. Morgen wilden we door de “Mani”, zoals de streek heet, rondtoeren langs de kust, in en door gezellige plaatsjes.
Gereden kilometers: 63 km.
Dinsdag 21 augustus 2007.
We vertrokken om ongeveer 9.00 uur richting Kotronas. Het eerste gedeelte was een mooi nieuw aangelegde asfaltweg.
Daarna ging de weg over in een smalle weg met haarspeldbochten en klimmen en dalen, best wel moeilijk als er tegenliggers aankwamen, maar alles ging net weer goed. Om ca 10.30 uur waren we in Kotronas, en we wilden ergens een lekker bakkie doen.
We zochten een terrasje op, maar de oude eigenaar begreep ons niet of had geen frappé, alleen een blikje fris!!!.
Toen hij de blikjes bracht wilden we alvast afrekenen en we vroegen wat het kostte, in ons beste Grieks, want Engels of Duits begreep hij zo wie zo niet. Hij stak 2 vingers in de lucht. We vroegen, tezamen? Hij knikte, dus € 2,00 voor 2 blikjes fris. We wilden met een briefje van € 20,00 betalen, maar daar had ie niet van terug. Al ons kleine geld bij elkaar geraapt kwamen we niet verder dan € 1,20. Hij schudde zijn hoofd en wees naar zichzelf. Is van het huis bedoelde hij!! Toen bedacht ik me opeens dat ik nog wat kleingeld los in de camper had liggen. Ik haalde het op en wilde alsnog betalen, maar de man was gepikeerd en werd boos. Hij wees weer op zichzelf. Dus hem maar weer vriendelijk bedankt en verder onze limonade rustig opgedronken op zijn terrasje aan het haventje.
Toen we even later vertrokken uit Kotronas kwam het eerste probleem al om de hoek. Een tegenligger, een camper, kwam de hoek om, terwijl op de weg eigenlijk maar plaats was voor één voertuig. Dus één van ons moest achteruit. Ik zag dat ik gemakkelijk een stukje achteruit kon steken om ergens in te voegen. Dus Gerda eruit en aanwijzingen geven en ik langzaam achteruit. Inmiddels stonden achter mij ook al diverse auto’s, die dus ook achteruit moesten. Uiteindelijk kon ik zover aan de kant dat de (Duitse) camper er langs kon. Hij bedankte me vriendelijk. Toen ik weer wilde gaan rijden kwam er net een grote vrachtwagen de bocht om zetten. Dan die er ook maar even langs laten. Dus ik weer achteruit en de vrachtwagen passeerde me heel langzaam met ingeklapte spiegels (onze spiegels waren ook ingeklapt) en nog maar aan weerszijde 2 cm ruimte over. De wegen in de vele dorpjes kunnen niet verbreed worden, aangezien ze dan eerst de huizen moeten afbreken. Uiteindelijk konden we onze weg vervolgen en we reden geruime tijd langs de kust, klimmend en dalend door de diverse dorpjes. Best wel spannend en steeds maar weer biddend en hopend dat er geen tegenliggers aankwamen.
De huisjes in deze streek de “Mani” is een heel ander verhaal. De bouwvorm is heel apart. De meeste alleenstaande huisjes zijn gebouwd in de vorm van een vierkante toren.
Bij Alika gingen we even van de weg om naar Vathia te gaan. Echter dat viel tegen (heel smal en bochtig) dus zijn we gekeerd en teruggegaan naar de hoofdweg.
Bij Gerolimenas , om ca 12.00 uur, hebben we de camper op een parkeerplaats gezet en waren het dorpje in gelopen op zoek naar een terrasje.
Uiteraard waren daar genoeg terrasjes en er eentje uitgezocht aan het strand, voor een lekkere frappé. Daarna vervolgden we onze weg richting Areopoli. Het lijkt eentonig maar het bleef klimmen en dalen, met haarspeldbochtjes en door leuke schilderachtige dorpjes, waar de tijd blijkbaar had stilgestaan, met prachtige vergezichten en leuke baaitjes en eenzame strandjes.
Langs Spileo Dirou met zijn druipsteengrotten, maar die hadden we van de lente in Han-België al gezien, dus snel doorgereden. Toen we onze oorspronkelijk doel, de camperplaats bij Karavostasi, al om 13.30 uur zouden bereiken, besloten we om door te rijden naar de camping Kalogria bij Stoupa.
Het blijft ééntonig, klimmen en dalen en haarspeldbochten. Ik was blij dat onze camper een Peugeot motor 2.8 HDI had, die kon het allemaal heel makkelijk trekken.
Toen we een uurtje later uiteindelijk in Stoupa aankwamen was het er zo ontzettend druk, parkeren aan weerszijden van de weg, nauwelijks door te komen en tenslotte de camping niet aan zee lag, besloten we om door te rijden naar één van de 4 campings vlak voor Kalamata te nemen.
Dus verder rijden langs de kust via Kardamyli en Kambos. Toen we door Kambos 
reden, kwam ons ineens een bakkerslucht in onze neus, dus even stoppen voor een lekker warm broodje.
Uiteindelijk konden we de campings bij Kalamata niet vinden, waarschijnlijk hadden we al eerder van de hoofdweg af moeten gaan, maar ineens reden we midden in Kalamata. Dus besloten we dat we maar naar de camping Petalidi Beach in Petalidi zouden gaan, waar we uiteindelijk om 16.00 uur aankwamen.
Eigenlijk te lang gereden, te veel kilometers gemaakt, maar ja je moet soms wel eens. De camper geïnstalleerd, een biertje gedronken en daarna een heerlijke verfrissende duik in de zee. De camping lag direct aan de zee, met een paar ligstoelen en parasols en ook een stranddouche om je lekker af te spoelen.
Het strandje bestond uit zand met alle kleuren steentjes. Om ca 20.00 uur bij de camper gegeten en daarna ons gebruikelijke ritueel, te weten koffie, kaartje leggen, baco, puzzelen en/of lezen en dan slapen.
Gereden kilometers: 213 km.
Woensdag 22 augustus 2007.
Besloten om vandaag gewoon lekker op de camping in Petalidi te blijven en genieten van de zon (nog steeds erg heet), het strand en de zee. Om ca 13.30 uur onze lunch in het leuke restaurantje op de camping genomen, te weten: ouzo, tzatziki, greek salade en als afsluiting nog maar een ouzo.
Daarna weer lekker naar het strand.
Opeens zagen we 4 blusvliegtuigen voorbij komen die vlak voor onze neus in de zee water gingen innemen.
Ze vliegen dan echt vlak boven het water en dan openen ze een groot luik onder het vliegtuig en scheppen/zuigen als het ware een hele grote hoeveelheid water naar binnen. Daarna vliegen ze naar waar de brand is en sproeien het water over de brandhaard. Dit hadden we al eens vaker gezien toen we op het eiland Samos waren, enkele jaren geleden. Dus snel de camera opgehaald in de hoop dat ze nog eens kwamen, zodat we nog een paar foto’s konden maken van de vliegtuigen en jawel hoor, ze kwamen nog eens terug.
We konden toen nog niet ontdekken waar de brand was, waarschijnlijk ergens in het binnenland van de Peloponnesos. We wisten op dat moment nog helemaal niets van al die verschrikkelijke bosbranden die toen ontstonden. Daar kwamen we later wel achter. De rest van de middag lekker gezwommen en in de zon geluierd.
Tot nu toe hadden we in Griekenland bijna geen Nederlanders of voertuigen met een Nederlands kenteken gezien, maar hier op de camping waren er ineens drie stuks Nederlandse gezinnen, buiten ons dan.
Morgen willen we verder naar Koroni, Finikoundas, Methoni en Pilos en waarschijnlijk overnachten op de camperplaats bij Gialova.
Op een gegeven moment zaten we voor de camper en toen zei Gerda de Griekse buurvrouw en haar dochter in de Griekse taal gedag, “Yassas”, toen kwam de vrouw direct naar ons toe en begon meteen in het Grieks te praten zo van: “Kunt u Grieks praten en waar komt u dan vandaan?” Zo goed en zo kwaad uitgelegd dat we maar enkele woordjes en een enkel klein zinnetje in het Grieks konden zeggen, toen ging ze gelukkig in het Engels over. Dat is vaak het probleem als je een paar woordjes of zinnetjes in het Grieks kunt zeggen, denken ze meteen dat je Grieks kunt spreken en verstaan, maar het is een erge moeilijke taal om te leren. Maar goed het is niet anders. Ze vertelde dat ze in Patras woonden en dat ze morgen weer naar huis zouden gaan, einde vakantie voor hun.
Na lekker bij de camper te hebben gegeten en onze dagelijkse baco te hebben genuttigd, gingen we lekker slapen.
Donderdag 23 augustus 2007.
Na ontbeten en opgeruimd te hebben en afscheid genomen van onze Griekse buurvrouw met gezin (man en 2 dochters) gingen we op weg. Naar het zuiden richting Koroni. De weg loopt bijna langs de kust en voert door dorpjes en langs leuke strandjes.
Het was weer snikheet, tegen de 40° en toen we in Koroni aankwamen, zei Gerda ineens dat daar een bord stond met opschrift “Verboten für wohnwagen”. Niet gezien zei ik en we reden langzaam door en omdat onze camper een buscamper is, zouden we er wel doorheen kunnen komen.
De straatjes werden wel steeds smaller en soms weer wat breder, maar dan stonden er aan weerszijden auto’s geparkeerd. In de hoop niemand tegen te komen kwamen we uiteindelijk bij het gezellige haventje met zijn vele terrasjes aan het water.
Gelukkig nog een parkeerplaatsje gevonden en op een terrasje een frappé gedronken en daarna in een winkeltje een paar waterschoentjes gekocht.
Eigenlijk hadden we het vrij goed bewaarde fort moeten bezichtigen wat in Koroni op de heuvel staat, maar gezien de erg hoge temperatuur zouden we dat tot een volgende keer bewaren. Toen we weer vertrokken hadden we weer mazzel, geen tegenliggers, en gingen we binnendoor richting Finikounda.
Vlak ten zuiden van Koroni zagen we een heel mooi strandje, tegenover camping Memibeach, waar we de camper gemakkelijk aan de kant konden parkeren, om even een lekkere verfrissende duik te nemen. Heerlijk afgekoeld vervolgden we onze weg. Opvallend heel weinig verkeer.
Toen we bij Finikounda aankwamen, een hele leuke badplaats met mooie stranden en campings zijn we doorgereden. We hadden tenslotte net pas gezwommen.
Op naar Methoni. Bij Methoni gingen we van de “hoofdweg” af en kwamen terecht op een leuke boulevard aan het strand, waar we de camper parkeerden in de schaduw van een grote boom. In Koroni hadden we een hamkaasbroodjes gekocht, die we hier op gingen eten. We keken uit over het strand en in de verte zagen we de vesting liggen.
Na de lunch vertrokken voor ons laatste stuk van vandaag, naar Pilos. Pilos is een drukke plaats met een leuke haven, echter het was erg warm en we wilden zo snel mogelijk naar onze volgende overnachtingsplek. We hadden al besloten om een camping te nemen in plaats van een camperplaats, in verband met elektra en lekkere douches, e.d. Even voorbij Pilos, in de buurt van Gialova, waren 2 campings, camping Erodios en camping Navarino Beach. We kozen uiteindelijk voor camping Navarino Beach.
De camping werd door een weg in tweeën gesneden. Het gedeelte direct aan de zee was vol, dus moesten we aan de overkant van de weg een plaatsje zoeken.
We stonden lekker op gras. Na even snel de was gedaan te hebben, gingen we lekker naar het mooie zandstrand om daar de rest van de middag door te brengen.
Heerlijk gezwommen en geluierd. s’ Avonds lekker gegeten in het restaurant van de camping.
Gereden kilometers: 83 km.
Vrijdag 24 augustus 2007.
We hadden al besloten om vandaag weer een stranddag in te lassen en dan morgen naar Olympia te gaan.
Dus gingen we heerlijk naar het strand toe. In de loop van de middag zagen we rookwolken op zee komen. Het bleek dat ongeveer 1 km naast ons een stuk bos bij het strand in de brand stond. We konden toen de metershoge vlammen al zien. Het hele strand stond te kijken en gelukkig hoorden we enige tijd later de brandweer komen en was het vuur snel gedoofd. Later hoorden we dat het vlakbij een benzinestation was geweest. Dus achteraf best wel gevaarlijk, linke soep.
Daarna weer lekker gezwommen en in de zon gelegen.
Rond half negen, we zaten te eten bij de camper, kregen we nieuwe buren, een Duitse vrouw met 2 kinderen met een tent. Ze vertelde dat er veel branden waren op Peloponnesos, en dat zij van de vorige camping waren geëvacueerd, vanwege die branden. Ook vertelde ze dat het dorp Zacharo geëvacueerd was. Later hoorden we op de wereldomroep dat er bij Zacharo ook nog 6 doden waren gevallen, waaronder een brandweerman en de overige doden waren bewoners, die niet wilden evacueren. Tevens hoorden we dat er meer dan honderd brandhaarden waren, waarvan er heel veel op Peloponnesos waren, in het westen tot bij Athene, in het midden en in het zuiden.
De weg naar Olympia loopt door het dorp Zacharo, dus al half besloten om nog maar een dagje te blijven. We zouden morgenochtend wel even bij de receptie vragen hoe de situatie was.
Nadat de kinderen gingen slapen kwam de buurvrouw nog even bij ons zitten wat drinken en praten. We konden al zien dat er overal roet en andere zwarte deeltjes uit de lucht kwamen vallen. Uiteindelijk gingen we toch maar slapen.
Zaterdag 25 augustus 2007.
Vanochtend snel naar de wereldomroep geluisterd. Daar hoorden we dat de branden nog steeds in alle hevigheid voortduurden. Het blussen werd gehinderd door de harde wind, waardoor er geen blusvliegtuigen konden opstijgen. Na het ontbijt weer lekker naar het strand geweest en heerlijk gezwommen. Echter in de loop van de ochtend werd de lucht boven de bergen steeds donkerder en er kwam veel asregen en roet naar beneden. Om een uur of 2 gingen we terug naar de camper om te lunchen. Daar was onze buurvrouw al bezig om de tent af te breken en alles in te pakken. Ze vertelde dat ze gehoord had, dat het vuur al op 20 km afstand van de camping was, en een uur geleden was dat nog 30 km. Dat ging dus best wel snel. Ze ging in ieder geval vertrekken, waarheen wist ze nog niet.
Na ons broodje hadden wij ook alles een beetje opgeruimd en ingepakt, zodat we als het nodig was direct konden vertrekken. Ook alvast afgerekend voor de camping. Maar waar moesten en konden we heen?
Inmiddels had ik ook nog de ANWB-centrale gebeld, hetgeen na een paar keer gelukte. Maar die wisten ook niet meer als wij. Ik zou doorverbonden worden met de ANWB in Athene, daar kreeg ik een Griekse stem te horen en daarna werd de verbinding verbroken. Dan maar even bij een paar Grieken gevraagd, die continue naar de radio luisterden, waar we eventueel heen en langs konden reizen, en of we wel weg moesten gaan. Diverse wegen waren inmiddels afgesloten en onbereikbaar. Zij wisten het ook nog niet.
Onze buurvrouw was inmiddels al vertrokken.
Aangezien de Grieken nog geen aanstalten maakten om te vertrekken, bleven we ook maar staan, in afwachting van wat komen ging. We gingen er vanuit, dat als het kritiek zou worden, we wel gewaarschuwd zouden worden door de mensen van de camping. Zo dachten er velen over.
Toen kwam de beheerder van de camping langs en die verzekerde ons dat het vuur nog op zo’n 30 km afstand was en dat we het beste voorlopig konden blijven staan. De wind zou gaan afnemen en draaien, volgens hem. En als de situatie zou wijzigen, dan zou hij iedereen komen waarschuwen.
Het was best wel spannend allemaal. De lucht zag er best wel onheilspellend uit, de kleur en zo.
En inderdaad na verloop van tijd werd de wind minder en het werd weer lichter vanuit de zee.
We gingen nog maar even koffie drinken in het restaurant op de camping en daarna nog een poosje naar het strand om te zwemmen. Wel vreemd hoor, dat het midden op de dag zo schemerig is, dat het net lijkt of het een uur of 9 s’avonds is. Voor de zon hing een bruine gloed (rook) en de asregen bleef maar vallen.
Inmiddels was gelukkig de wind helemaal gaan liggen. s’Avonds nog maar een keertje in het restaurant gegeten, heerlijke Stifado en kip-souflaki. Daarna gaan slapen in de hoop dat we morgen toch eindelijk kunnen vertrekken naar het noorden, richting Pyrgos en Killini, want Olympia zou niet meer gaan, daar was alles zo’n beetje verbrand, werd er verteld. Heel erg triest voor de mensheid, want er is daar zoveel verloren gegaan, wat waarschijnlijk niet meer hersteld of gemaakt kan worden.
Zondag 26 augustus 2007.
Kilometerstand: 30340 km
De volgende morgen was de asregen eindelijk gestopt en de lucht was weer redelijk schoon (blauw).
Snel om 08.00 uur nog even naar de wereldomroep geluisterd, waarin toch nog gemeld werd dat de branden zich nog steeds aan het uitbreiden waren en dat er nu in heel Griekenland zo’n 140 brandhaarden waren.
Ik vroeg aan de beheerder of we naar Pyrgos konden vertrekken en hij verzekerde ons, na diverse telefoontjes, dat de weg weer vrij was. Dus vol goede moed en met de nodige spanning, vertrokken we richting Chora en Gargaliani. Hier en daar in de verte en in de bergen zagen we nog steeds veel rook en donkere luchten, daar brandde het nog steeds. De Lidl bij Kiparassia was gesloten, het was zondag, dus doorgereden richting Zacharo.
In de buurt van Zacharo waren op diverse plaatsen aan weerszijden van de weg nog steeds smeulende en brandende bomen en struiken te zien, en hele stukken land waren zwart geblakerd en inderdaad had het vuur diverse huizen al reeds verwoest.
Af en toe leek het of we in een soort van spookfilm terecht waren gekomen. Aan weerszijde van de weg grote stukken zwart geblakerde land en bomen, of wat daar van over was. Je kon heel goed zien hoe het vuur hier had huisgehouden. Best heel eng eigenlijk.
In Zacharo was er file, aangezien het druk was met militairen, politie en ambulances. Daar was waarschijnlijk een soort commandopost ingericht.
Toen we onze reis konden voortzetten, zagen we in Taxchiares nog diverse boomstronken, waarin zich binnenin nog vlammen bevonden en in de bergen nog diverse rook- en vuurhaarden te zien waren. Allemaal best wel eng, dat we daar zo dicht langsreden. Ook ten westen van Pyrgos zagen we in de bergen op diverse plaatsen nog dikke zwarte rook opstijgen, ten teken dat het daar nog steeds hevig brandde.
We hadden al besloten om Olympia over te slaan. Het ligt namelijk in de bergen en op de wereldomroep hadden we al gehoord dat het al behoorlijk verbrand was, in ieder geval het museum daar.
Dus gingen we rechtstreeks naar Killini om daar de oversteek naar het eiland Zakynthos te maken om onze Griekse vrienden te verrassen.
Als ik dit schrijf is het 14.00 uur en zitten we op de veerboot, die vaart tussen Killini en Zakynthos-stad.
De overtocht duurt ongeveer anderhalf uur. Op de boot staat continue de televisie aan met beelden van de diverse branden over het hele land. Een vreselijk gezicht al die brandende huizen, bergen en bossen.
Op het eiland Zakynthos weten we redelijk goed de weg, dus de rit van Zakynthos-stad naar de Laganas Camping in Agios Sostis was een fluitje van een cent.
De camping heeft een mooi zwembad en een restaurant en een redelijke winkel en je staat lekker onder de olijfbomen. We hadden op de camping gezelschap van een hond, die ons regelmatig kwam opzoeken. De hond hoorde bij de camping.
Agios Sostis is een klein plaatsje wat op een ca. 3 kilometer afstand ligt van de zeer drukke badplaats Laganas, met zijn tientallen disco’s en nachtclubs, waar heel veel Engelsen, Ieren en Scandinaviërs komen en waar het iedere avond en nacht een drukte en herrie van belang is.
Nadat we de camper hadden geïnstalleerd, gingen we naar het zwembad om een frisse duik te nemen. Het was nog steeds snikheet.
Onze vrienden (Niko en zijn familie) hebben een gezellige bar, de OK-CARROLL Cocktailbar in Agios Sostis.
In deze bar kun je genieten van goede muziek en van een heel assortiment van diverse cocktails, tegen een redelijke prijs. Een gewoon biertje van de tap kun je natuurlijk ook bestellen, evenals fris en light drankjes. Tevens kun je gezellig en knus in de tuin zitten. Eind van de middag gingen we onze vrienden opzoeken en hen verrassen met onze aanwezigheid. Hetgeen uiteraard heel goed lukte.
Op deze camping zouden we een paar dagen blijven staan, om wat tijd door te brengen met onze vrienden. De tijd verder doorgebracht in het zwembad, aan het strand, in tavernes en iedere avond een poosje in Niko zijn cocktail-bar.
Gereden kilometers: 180 km.
Maandag 27 augustus 2007.
Zwemmen en luieren.
En s’avonds een afzakkertje genomen in de cocktail-bar van onze vriend Niko.
Dinsdag 28 augustus 2007.
Idem als maandag.
Woensdag 29 augustus 2007.
Zwemmen en luieren en tevens een bezoek gebracht aan Limnionas, dat aan de westkant van het eiland gelegen is.
Een prachtige baai met een heel mooi uitzicht, waar we bij het restaurantje heerlijk hadden geluncht, samen met Nikos, zijn dochter Marina en zijn partner Annemarie.
Donderdag 30 augustus 2007.
Kilometerstand: 30520 km.
Vandaag vertrokken we naar de oostkust naar een andere camping op het eiland Zakynthos. Nog even gestopt bij de Lidl nabij Zakynthos-stad om onze voorraden weer aan te vullen. De nieuwe camping was Camping Zante, gelegen tussen Tragaki en Planos.
Dit was ook een Sunshine camping en daardoor was de strippenkaart al halfvol.
Het was een mooie terrassen camping, direct aan zee met heel mooi sanitair en een prachtig zwembad met ligstoelen en parasols. De zee en het zandstrand waren bereikbaar via een trap naar beneden en een schuine helling. We hadden een plekje tussen een grote Oostenrijkse camper en een Griekse familie met een tent.
De Griek vroeg meteen waar we vandaan kwamen? “Hollandìa”, zei Gerda. Hij begon meteen een heel gesprek in het Engels en bood ons ook Griekse koffie aan, hetgeen wij vriendelijk weigerden. Veel te sterk!! Hij en zijn vrouw kwamen uit Patras. Zij hadden een grote familie en hadden net 2 bruiloften in 3 weken achter de rug en volgend weekend was bruiloft nummer 3.
Allemaal nichten en neven, en hij vertelde honderd uit. Familie over uit Australië enz, enz.
Zijn 2 oudere dochters die waren al getrouwd en hadden kinderen, en zijn jongste dochter was nu bij hun op de camping.
Hij vertelde dat zijn oma 102 jaar oud was, zijn moeder 79 en hijzelf 55 jaar. Hij had een elektrotechnisch installatiebedrijf en hij vertelde ook meteen wat hij netto verdiende. Lol!!!
Hij zag dat wij een oplaadbare lamp hadden, en spontaan kregen wij 2 fittingen met lampjes van hem. Hij had er toch genoeg zei hij. Dat was veel gemakkelijker, zei hij.
s’ Avonds nog heel gezellig met hem zitten kletsen over alles en nog wat, van de wereldpolitiek tot werk en vakanties.
Wij gingen zitten kaarten en toen zijn vrouw en dochter naar bed gingen, kwam hij geïnteresseerd bij ons zitten om het kaarten af te kijken.
Na een paar biertjes gingen we om 01.00 uur slapen.
Gereden kilometers: 25 km.
Vrijdag 31 augustus 2007.
We hadden zin in verse broodjes als ontbijt, dus ik naar het winkeltje. Maar toen ik bij het winkeltje kwam om de broodjes te kopen, was ik te laat. Er was geen brood meer. Alles op!! Dus dan maar even naar het dorp gelopen, toch wel een 20 minuutjes heen en ook weer terug natuurlijk. Maar we hadden tenminste wel verse broodjes. Na het ontbijt gingen we lekker naar het strand.Een redelijk zandstrandje met stenen aan de waterkant, dus de waterschoentjes, die we eerder hadden gekocht, kwamen goed van pas. Erg helder water met veel gekleurde visjes. Natuurlijk hadden we onze snorkelspullen thuis laten liggen, maar ja. Na een poosje lekker te hebben gezwommen en gelegen, gingen we weer terug naar de camper voor de lunch. Een hele klim in deze hitte, nog steeds ca 40° !!
Na de lunch in het campingrestaurant te hebben genuttigd, gingen we naar het 
zwembad om daar heerlijk te zwemmen en te zonnen op de ligbedjes.
Een Griekse camperaar, die een dag eerder dan wij van de Laganas camping was vertrokken, herkende ons en kwam ons begroeten. Zij kwamen uit Pireus en zij waren heel vriendelijk.
Toen kregen we een smsje van onze vriendin uit Agios Sostis, dat er hier in de bergen bij Kalamaki ook brand was uitgebroken. Nee hè, niet weer!!
De Griekse buren hadden vandaag een bootexcursie rond het eiland gemaakt.
Die excursie hadden wij enkele jaren eerder al gedaan, onder andere naar het smokkelaarswrak en langs diverse mooie caves (grotten).
Een hele leuke tocht.
s’ Avonds vertelde hij dat ze de volgende ochtend vroeg zouden vertrekken. Hij gaf ons zijn adres en zei, als we ooit in Athene zouden komen, dan moesten wij hem opzoeken, desnoods zou hij ons van het vliegveld halen, indien nodig. Dus wij hem ook maar ons adres gegeven, voor het geval hij ooit naar ons land zou komen.
De foto’s zouden we hem in ieder geval opsturen.
Zaterdag 1 september 2007.
We hadden besloten dat we morgen naar Zakynthos-stad zouden gaan om met de veerboot terug naar Killini te varen en daarna nog 2 dagen op een camping in de buurt van Patras te gaan staan. We hadden inmiddels ook al bericht gekregen dat de brand in de bergen bij Kalamaki gelukkig geblust was. Toen we wakker werden, waren onze buren al druk bezig om de tent af te breken. Na een bakje koffie van ons, vertrokken zij naar de haven van Zakynthos-stad om de boot van 10.15 uur te halen naar Killini.
Inmiddels was de helft van alle kampeerders deze ochtend ook al vertrokken, 
voor de meeste Italianen en Grieken was de vakantie afgelopen. Dus toen we in het zwembad aankwamen, was het hele zwembad voor ons, we waren de enige bij het zwembad. Heerlijk een mooi groot privé zwembad. In de loop van de dag kwamen er toch nog een paar nieuwe gasten op de camping.
Verder gewoon onze maaltijd bij de camper gemaakt en opgegeten en ons normale ritueel gedaan, koffie, drankje, kaartje leggen en slapen.
Zondag 2 september 2007.
Kilometerstand: 30545 km.
Toen we opstonden was er redelijk wat wind en de zee was best een beetje ruw met schuimkoppen. Na het ontbijt vertrokken we om 9.30 uur naar de haven in Zakynthos-stad om de kaartjes te halen voor de overtocht naar Killini. Toen we onze kaartjes voor de boot hadden, liepen we richting de stad. We waren ter hoogte van de Dyonissos kerk en ineens werden we opgeschrikt door een hoop lawaai en konden we “meegenieten” van de kerkdienst.
De kerkdienst was net precies begonnen en schalde door de enorme luidsprekers, die rondom de kerk waren opgehangen en opgesteld. Volgens mij kon de hele stad de kerkdienst horen, wat waarschijnlijk ook de bedoeling was.
We liepen nog even langs de boulevard, die langs de haven liep en daar lagen 2 zeer grote luxe jachten. Moeten wel van superrijke mensen zijn, kan niet anders. Veel personeel aan boord.
En tevens veel vissers die hun gevangen vis aan de voorbijgangers probeerden te verkopen.
Onze vrienden kwamen ons nog even gedag zeggen met een lekkere frappé en uitzwaaien en ons een goede terugreis te wensen. Om even over 13.00 uur vertrok de veerboot. Hij was best wel vol. De overtocht duurde wat langer als de heenreis, tegenwind zeker!!
Om 14.30 uur arriveerde de boot in Killini, maar voordat iedereen er af was, was het toch al weer ruim over 15.00 uur geworden.
Na een rustige rit kwamen we aan in Kato Alissos, op camping Kato Alissos, dichtbij Patras. Hier zouden we 2 nachten blijven staan, totdat we op dinsdag de overtocht naar Ancona zouden gaan maken. Dit was onze vierde Sunshine camping (Blue Dolphin, Mani Beach, Zante en Kato Alissos), dus de gratis fles Retsina wijn was binnen. Dit was tevens onze goedkoopste camping, incl. elektra en 15% korting, betaalden we € 17,50 per nacht.
Op deze camping stonden ook verdacht veel Nederlandse caravanners, wat later bleek een groepsreis te zijn van de SKC (Senioren Kampeer Club). Zij waren met een rondreis bezig op de Peloponnesos en naar Korfoe en zij waren met 12 equipes (allen met caravan).
Gereden kilometers: 65 km.
Maandag 3 september 2007.
Vandaag lekker de hele dag geluierd en aan het steentjes strand gelegen, in onze eigen stoeltjes. De temperatuur was gelukkig ietsje gedaald, zo rond de 30°C. Eigenlijk warm genoeg voor ons. s’ Avonds in het restaurant van de camping gegeten, onder een kolossale zeer oude olijfboom met uitzicht op zee.
Dinsdag 3 september 2007.
Kilometerstand: 30610 km.
Vandaag gaan we vertrekken naar Patras voor de overtocht naar Ancona.
Vanochtend om 09.00 uur gingen ook alle caravans van de Senioren Kampeer Club weer verder de Peloponessos op, dus was het weer redelijk rustig op de camping.
Eigenlijk zouden we om 12.00 uur van de camping weg moeten zijn, maar omdat de veerboot pas om 18.00 uur vertrok, mochten we net zo lang op de camping blijven als we wilden, anders sta je veel te vroeg bij Patras aan de haven.
Na de lunch hebben we het chemisch toilet geleegd, de vuilwatertank laten leeglopen en schoon water getankt. We vertrokken van de camping om ca 14.00 uur richting Patras. Toen we in Patras aankwamen, waren we natuurlijk nog veel te vroeg. Het was daar een rommeltje, heel anders dan op de heenreis in Ancona. Hier wist je niet waar je moest opstellen. Er was niemand die dat al aangaf. Dus gingen we eerst maar even koffie drinken met een broodje. Inmiddels was de boot ook gearriveerd.
En eindelijk kwam er iemand die aanwijzingen gaf hoe en waar. Toen kwam er wat schot in de zaak en begonnen auto’s, vrachtwagens en campers in beweging te komen en netjes in de rijen op te stellen. Dus wij de camper ook maar weer opgehaald en in één van de rijen aangesloten, die inmiddels al behoorlijk lang waren. Na nog een uurtje of zo wachten, iedereen was al lang van boord gegaan, 
mochten we eindelijk op de boot.
Dit was voorlopig het einde van ons bezoek aan Griekenland, soms best wel heftig geweest!!
De boot vertrok precies op tijd om 18.00 uur. Er was al gewaarschuwd voor een ruwe zee en dat konden we al direct merken. De boot (214 m lang en 26 m breed) schommelde behoorlijk en het leek of alle mensen dronken rondliepen, zo liep men te schommelen.
Met wat eten, lezen en puzzelen hebben we de avond doorgebracht. Tijdens de tussenstop op Igoumenitsa om ca 23.30 uur kwamen er nog wat passagiers bij, zodat de boot behoorlijk vol was. Het lukt ons toch om een beetje schommelend in slaap te vallen.
Woensdag 5 september 2007.
De volgende morgen was de zee nog steeds behoorlijk ruw, zodat iedereen nog steeds als dronkemannen rondliepen. De temperatuur was inmiddels wel zo’n 10° lager als in Griekenland. Na de nodige goedkope sigaretten en ouzo te hebben ingeslagen, kwamen we om iets over 14.00 uur aan in de haven van Ancona. En kon de uittocht vanaf de boot beginnen. Dit verliep in het begin helemaal niet vlotjes. Het bleek dat onderaan de loopplank de Italiaanse politie diverse (Duitse) campers aanhield en grondig onderzocht, zodat er verder niemand van de boot af kon tijdens zo’n onderzoek. Toen wij uiteindelijk van de boot afreden, zagen we een man die door zo’n 10 politiemensen in bedwang werd gehouden, aangehouden en afgevoerd.
Het was inmiddels 16.00 uur toen we Ancona verlieten en de snelweg opdraaiden. We hadden nog een hele rit voor de boeg, want we wilden overnachten op een camping bij Peschiera aan het Gardameer. Inmiddels deed onze echte “miepie” het ineens weer, dus het heeft zeer waarschijnlijk aan de “Griekse” software van Mio gelegen. Na de vakantie eens bellen met Mio. Als je het haventerrein in Ancona verlaat, dan rijdt je een stukje direct langs de kust, en we konden goed zie dat de zee nog steeds behoorlijk ruw was.
Er werd al gewaarschuwd voor regenbuien en zware windstoten in de buurt van Rimini en inderdaad was de lucht daar erg donker en begon het te regenen en hard te waaien. Even voorbij Rimini was het weer over en werd de lucht weer blauw en scheen de zon weer, alhoewel de temperatuur maar net boven de 20° 
uitkwam. Heel anders dan in Griekenland.
Tot Bologna ging het voorspoedig, maar toen ontstond er een file in verband met wegwerkzaamheden op de rondweg rondom Bologna. Die file had ons ongeveer een uurtje gekost, maar daarna ging het weer prima.
Toen we uiteindelijk om ongeveer 21.00 uur, het begon al behoorlijk donker te worden, camping Butterfly in Peschiera wilden oprijden, vertelde de campingbaas dat de camping helemaal vol was. Maar gelukkig verwees hij ons 
naar een camperplaats aan de Via Bella Italia, een stukje verderop. Hij vertelde, door Peschiera heenrijden, richting Sirmione, en dan aan de rechterkant van de weg. Je ziet het vanzelf, want het staat goed aangegeven, zei hij. En dat klopte inderdaad. Het was een mooie camperplaats voor ongeveer 25 á 30 campers voor € 10,00, inclusief service, maar zonder stroom. De camperplaats was netjes geasfalteerd met aangegeven vakken en diverse groenstroken ertussen, een hele nette camperplaats. Omdat het al laat was zijn we in een pizzeria in de buurt nog een lekkere pizza wezen eten, met een lekker glas wijn. Daarna lekker onder de wol.
Gereden kilometers: 401 km.
Donderdag 6 september 2007.
We vertrokken ca 10.30 uur en besloten om niet de snelweg te nemen naar camping Paradiso in Melano aan het meer van Lugano. Een camping die de ACSI kaart accepteert, vandaar ook de vele Nederlanders!! Het werd een rustig ritje, zodat we ook onderweg nog wat van de omgeving hebben gezien. Soms iets te rustig, waardoor we niet echt opschoten. Onderweg nog wat boodschapjes gedaan. En om ongeveer 16.30 uur kregen we het meer van Lugano in zicht.
En even later reden we Melano binnen en kwamen we op de Camping Paradiso aan. We stonden op gras en het was ongeveer 25°C met een aardig windje. Wel een heel stukje kouder dan in Griekenland, maar de camping ligt direct aan het water en als je een beetje uit de wind zit en in de zon is het daar ook heel erg lekker. Morgen blijven hier weer een dagje staan en zaterdag willen we naar de camperplaats in Bad König in Hessen in Duitsland, waar een neef van ons woont. Die willen we als verrassing even bezoeken en dan zondag weer terug naar huis.
’s Avonds bij de camper gegeten, wel binnen gezeten, aangezien de zon achter de wolken ging en de wind nog steeds redelijk hard waaide, een poosje gekaart en daarna gaan slapen.
Gereden kilometers: 207 km.
Vrijdag 7 september 2007.
Vandaag heerlijk in de zon aan het meer gezeten, en af en toe even het (koude) water in gelopen. En later gingen we een stuk lopen over de weg die langs het 
meer loopt, naar het volgende dorp, te weten Capolago.
Daar in een klein cafeetje onze lunch gegeten in de vorm van een tosti met een biertje voor mij en een wijntje voor Gerda. Daarna weer teruggelopen, wat gelezen en gepuzzeld, dus lekker gerelaxed.
s’ Middags kwam er een busje van de para-vliegschool, waar je op afspraak mee kunt para-gliden vanaf deze camping. Zeer spectaculair. ’s Avonds in de camper gegeten met een lekker wijntje er natuurlijk bij.
We gingen op tijd naar bed, want morgen willen we een heel stuk rijden naar midden Duitsland.
Zaterdag 8 september 2007.
Kilometerstand: 31218 km
We gingen om ca 08.30 uur van de camping weg. De rit verliep zeer voorspoedig, zodat we om ongeveer 09.30 uur al de Gotthard-tunnel inreden. Tot aan Bazel konden we lekker opschieten. Bij Bazel waren ze nog steeds met de wegen bezig, zodat we daar in een langzaam rijdende file terechtkwamen. Daarna verliep het weer lekker. Gerda heeft toen ook nog een flink stuk gereden. Bij Weinheim gingen we van de snelweg af en via allerlei binnendoorweggetjes, klimmen en dalen met scherpe bochten, gingen we richting Bad König. In Bad König stond de camperplaats goed aangegeven. Nabij de Thermen. Het is een mooie camperplaats, volledig bestraat en is gratis tussen 20.00 uur en 07.00 uur. Overdags moet je gewoon een parkeerkaaartje uit de automaat trekken. De camperplaats was vol met 6 campers. In de buurt van Bad König is het heel goed wandelen. De camper naast ons stond er al een paar dagen. De mensen gingen iedere dag kilometers wandelen.
’s Avonds zijn we gezellig uit eten geweest bij de Griek in Michelstadt met onze neef Ralph en zijn vriendin Tamara. Michelstadt is een heel leuk stadje in de buurt, met een soort “binnenstad” waar nog hele leuke oude huisjes en straatjes zijn, heel gezellig. Komen we zeker nog een keertje terug!
Gereden kilometers: 594 km
Zondag 9 september 2007.
Kilometerstand: 31812 km
We werden uitgenodigd om te komen ontbijten bij Ralph en Tamara. Dus zo gezegd zo gedaan.
Zij hadden een hele uitgebreide ontbijttafel gemaakt, met alles erop en eraan. Heerlijk gewoon en gezellig!!
Na het ontbijt vertrokken we om 10.00 uur richting 
huis, alleen Ralph had nog gevraagd om even via de Ford- en Landrovergarage Böhm in Erbach te rijden. Hij moest vandaag werken, aangezien men daar het pompoenenfeest vierde. Dus wij daar nog even koffie gedronken.
Om ca 11.00 uur vertrokken we nu echt richting Nederland, naar huis. Deze rit verliep zonder noemenswaardige oponthoud of gebeurtenissen en om ca 16.15 uur reden we onze straat in Veenendaal weer in en waren we weer heelhuids thuis.
Gereden kilometers: 457 km.
Dit was dus het einde van deze mooie, spannende en ook wel enerverende vakantie, waar we toch wel veel hebben gezien en beleefd.
Statistieken:
Totaal gereden kilometers: 4235 km
Aantal verschillende campings bezocht: 9
Aantal verschillende camperplaatsen bezocht: 7
Overnachtingen op de veerboot: 2
Voor fotopagina 2007, klik hier
Terug naar de beginpagina, klik hier
Bedankt voor het lezen en met vriendelijke groet,
Gerda en Rob